دنیا مصلح می خواهد و هر کس در گوشه ای از این آدمکده به زبانی نوید از آمدن یک منجی می دهد

با خودم کلنجار می روم

 نام تو ( با بغض) در گلویم لیز می خورد...

ما که امامت در جانمان نشسته و بودن تو را در ذهن تمام لحظه هایمان حس می کنیم آن قدر دلتنگ

توایم که نگو!

چه خوش است آمدنت، وقتی بوی عطر مهربانی، گذشت، عاطفه در فضای روز و شبمان می پیچد و دیگر

 بیهوده دلمان نمی گیرد؛

دعا زیر باران مستجاب می شود، وقتی آسمان می بارد می دوم زیر این دانه های ریز دوست داشتنی

لبهایم را پر می کنم از دعا: الساعه الساعه الساعه